A Little Local Flavour

Ok, upon request a small item in English for my non-Dutch reading fans!

Today is a semi-national holiday in India, the end of Ramadan is being celebrated during the so called Eid-festival. It is not a national holiday, so not everybody is off today. If the Indians would grant all religions in their country to have their sacred holidays as a national holiday, no one would ever work (not that they seem to work so much anyway..).

We had a meeting though and after that we went for lunch (at around 17:30). My companion suggested I would try the famous brain-curry. How could I refuse? The place he had picked he had not been to for the past 3 years, so when we entered, even he had to admit it was a little dilapidated, broken mirrors on the wall, dirty floors etc.

The take-away window of the restaurant

But it would be good, he promised. Luckily we also gotten the butter chicken curry, so I would have at least something I would eat. Once served, you cannot see that is is brains on your plate, but the thought of it makes you not want to start, at least I did not. But what the heck. It tasted strong, meaty and was overall not bad.

Curry made out of sheep-brain

In and out this place in about 30 minutes we drove on. Discussing on our earlier meeting, I suddenly see a monkey climbing the electricity poles in the center of Delhi. And then I started wondering what it was that I ate......

The restaurant we ate at in central Delhi: "National"


It was also the first monkey I had ever seen in the wild.
So maybe not a little, but a lot of local flavour today....

Corruptie Uitgelegd Op Een Bloedhete Dag

Vandaag van Gurgaon naar Delhi gereden voor een aantal afspraken. Het is niet ver, de steden grenzen aan elkaar. Het was warm, 38 graden, en dan merk je het verschil tussen die paar graden lager die het de afgelopen dagen was.

Op de terugweg rijden we ineens langs een enorm complex van zuilen, gebouwen, een tempel en tientallen standbeelden.


En dan eerst even terug naar Anna Hazare. In een eerder bericht schreef ik al over deze man. Hij heeft een kleine 2 weken gevast om zo de overheid te dwingen tot strengere anti-corruptie wetten. Afgelopen zondag boog de overheid voor de wil van Hazare en zijn tienduizenden volgelingen die inmiddels de straten van de grote steden waren opgegaan. De vraag blijft of dit nu daadwerkelijk gevolgen gaat hebben, maar er wordt veel over gesproken. Tijdens elke afspraak die we hier hebben, wordt er wel over van gedachten gewisseld. Men blijft sceptisch. Corruptie zit hier erg diep in de maatschappij geworteld.

Terug naar dat enorme tempelcomplex met zuilen. Dat schijnt een Indiase politica in een vlaag van bouwwoede te hebben neergezet. Er wordt al jaren aan gewerkt, met overheidsgeld. Deze dame, premier van deelstaat Uttam Pradesh, mevrouw Mayawati doet dit naar eigen zeggen voor het volk.

Het mooie is dat binnen dit complex tientallen standbeelden zijn neergezet van haarzelf, haar mentor en andere leden van haar politieke partij. Deze beelden zijn inmiddels afgedekt met doeken.


Mayawati wordt ervan beschuldigd overheidsgeld te hebben misbruikt ter meerdere eer en glorie van haarzelf en haar politieke ambities. Terwijl met dit geld duizenden mensen van de armoede hadden kunnen worden gered. Mayawati, naar eigen zeggen afkomstig uit een lage kaste, beschuldigt haar aanvallers ervan altijd de minder bedeelden te willen aanvallen. Wat zij bouwt is immers bedoeld voor het gewone volk.

Het ruikt niet fris in ieder geval. En hiertegen verzet Anna Hazare zich dus en met hem vele anderen. Of het helpt?

Leven Als een God In India?

Zondag vandaag, het eerste dag dat ik er zelf op echt op uitging. Wat wandelen in de buurt, uitkijken voor de normale stoet van auto's, riksja's en fietsers. Het winkelcentrum, waar je net als overal hier door een detectiepoortje moet. De supermarkt, inkopen doen, kopje koffie en een broodje. Het lastigste was nog de weg oversteken, niemand stopt voor je, dus je moet je momenten kiezen, samen met een heleboel anderen slalommen om het verkeer heen.

Zonnebril gekocht, want de zon is zoveel intenser hier, je kan bijna niet de lucht inkijken, zo fel schijnt hij. Terug in het hotel een beetje tv gekeken, het aanbod is prima, de laatste Holly -en Bollywood films, sport, noem het maar op en het is er.

Tussendoor ook nog maar even naar de kapper, voor 2 euro een korte kop plus een hoofdhuidmassage, dat is niet slecht.

Maar dan toch wel naar het meest relaxte, met mijn werkgeven en zijn neef, de vrouwen en een 5-jarig zoontje naar het golfresort in Gurgaon. Een prachtig zwembad en daarna lekker buiten onder een tent gedronken en gegeten. Kingfisher bier, Indiase hapjes (en iedereen maar vragen of het niet te "spicy" is...). Dat went best snel.

Gurgaon Straatbeeld

Lokale Geneugten...?

Wat kan ik ervan zeggen, net een week in India en spuug ik zelf al vreemdgekleurde sappen uit een autoraam naar buiten. Gisterenavond bedacht men dat ik maar eens iets lokaals moest proeven. Dus stopten we voor een onooglijk stalletje. Een stalletje waar ik zelf niet direct iets zou kopen. Waar mensen omheen sliepen, samen met het lokale vee.



Of ik de zoete of bittere variant wilde proeven. Ik besloot de zoete te nemen, waarna de man een 10cm groot blad pakte en er van alles op begon te smeren. Soort witte en rode sausjes, daarna wat kruiden, nog wat andere plantenextracten ofzo, ik weet het ook allemaal niet. Dat blad werd opgevouwen tot een best groot pakketje waar je of een stuk van af kan bijten of volledig in je mond kan stoppen.
Ik deed het laatste (op aandringen vanzelfsprekend van de omstanders) en begon te kauwen. Het is blijkbaar een soort van digestief, wat je door kan slikken, na lang kauwen. En tijdens dat kauwen raakt je mond dus helemaal vol met, tja, speeksel, sap van al die kruiden, van het blad en dat vermengt zich dan. Op zich niet onaardig.

Het blad komt van de Betelplant van de familie van peperachtigen, en het fenomeen staat bekend als betelkauwen.



Maar probeer maar eens vanuit een rijdende auto, over wegen vol gaten, met riksja's naast je, een mooie fluim naar buiten te richten. Ach, het is gelukt.
Volgende stap schijnt een variant met "tabak" te zijn. Ben benieuwd!

Het Is Wat Allemaal...

Met dit tweede berichtje ga ik het blog live brengen. Dus ik moet er maar wat leuks van maken. Het is vrijdagavond, de eerste werkweek zit erop, al gaat hij morgen gewoon door geloof ik met nog wat afspraken en het bekijken van appartementen.

Vandaag waren we vooral op kantoor, wat zich bevindt net achter een grote weg, weggestopt achter een paar grotere kantoren. Die grond schijnt allemaal van 1 puissant rijke familie te zijn, wiens standbeelden dan ook de binnenplaats van ons kantoor opsieren.



Loop ik de binnenplaats uit, dan zitten daar wat mannetjes thee te drinken en televisie te kijken. Het grote nieuws in India is op dit moment de hongerstaking van Anna Hazare, die via deze weg een eind wil maken aan de enorme corruptie van de overheid.
Zo werd me verteld dat een nieuwe Minister van de Spoorwegen na zijn benoeming eerst zorgt dat zijn dorp, stad, gebied ontsloten wordt en nieuwe verbindingen krijgt. Ach, heel India is corrupt... Daarover later een keer meer, als ik er persoonlijk ervaring mee heb.


Op dit moment begeef ik me vooral in de straten van Gurgaon (een voorstad van Delhi). We rijden naar afspraken toe en onderweg toetert de chauffeur zich een weg langs koeien, varkens, fietsers en wandelaars. Gisteren vlogen we op en neer naar Chennai, 3 uurtjes ten zuiden van Delhi aan de oostkust. De stad was net zo chaotisch als hier, het verschil zat hem vooral in de palmbomen en vrolijk pastelgekleurde huizen.

Met de taal wil het nog niet echt vlotten. "Ok", oftewel teek-hai (spreek uit "tikka") hoor ik het meest, dus dat zit er nu wel in. Net zoals "han-ji", wat men zegt als de telefoon wordt opgenomen en zoveel betekent als "ja", maar dan in beleefde vorm....

Nou goed, ik moet er nog even inkomen, in dit schrijven. Nu (het is 21 uur) gaan we nog een hapje eten. Indiaas. Dat spreekt voor zich. Vanmiddag verbeet ik me al even op een rode peper....

Toch Even Wennen

Korte reisjes voor werk naar India, waarbij je vooral op kantoren, in hotels, auto's, riksja's en op motorfietsen zit, bereiden je niet genoeg voor op het wonen zelf. En dat is wat ik sinds 3 dagen doe, ik woon, werk, leef in India, Gurgaon om precies te zijn.
En dat is toch even wennen.

Moet ik in mijn eerste bericht gelijk de vooroordelen gaan bevestigen? De man die over zijn nek ging op het vliegveld toen ik net was geland, de urinerende mannen langs de kant van de weg, het spugen (en zulke hoeveelheden!) van diezelfde mannen, de rotzooi, de chaos, de arme kinderen die op de autoramen kloppen, de loslopende koeien, honden, varkens op straat?

Of over de gastvrijheid van mijn nieuwe werkgever, mijn nieuwe collega's, het heerlijke weer, het lekkere eten, de nieuwe indrukken en het prima guesthouse waar ik zit tot ik een appartement heb gevonden?

Uitzicht vanaf balkon guesthouse

We zien het wel, ik zal berichten wat me opvallend en leuk genoeg lijkt om met eenieder die het wil lezen te delen.

Afwachten dus en tot die tijd... aanpassen.

En nu eerst eten, roomservice op zijn best!